تعریف و طبقه بندی پلاستیک های تجزیه پذیر

در حال حاضر ما از مواد اولیه فیلم بسته بندی انعطاف پذیر استفاده می کنیم که اساساً متعلق به مواد غیر قابل تجزیه است. اگرچه بسیاری از کشورها و شرکت‌ها متعهد به توسعه مواد تجزیه‌پذیر هستند، اما مواد تجزیه‌پذیری که می‌توان برای بسته‌بندی انعطاف‌پذیر استفاده کرد، هنوز با تولید در مقیاس بزرگ جایگزین نشده است. با توجه روزافزون کشور به حفاظت از محیط زیست، بسیاری از استان‌ها و شهرستان‌ها محدودیت پلاستیک یا حتی در برخی از حوزه‌ها «قوانین ممنوعیت پلاستیک» را صادر کرده‌اند. بنابراین، برای شرکت های بسته بندی انعطاف پذیر، درک صحیح از مواد تجزیه پذیر، استفاده خوب از مواد تجزیه پذیر برای دستیابی به شرایط بسته بندی پایدار سبز است.

تخریب پلاستیک به شرایط محیطی (دما، رطوبت، رطوبت، اکسیژن و غیره) اشاره دارد، ساختار آن تغییرات قابل توجهی دارد، فرآیند کاهش عملکرد.

فرآیند تخریب تحت تأثیر عوامل محیطی زیادی قرار دارد. با توجه به مکانیسم تخریب، پلاستیک های تجزیه پذیر را می توان به پلاستیک های تجزیه پذیر نور، پلاستیک های زیست تخریب پذیر، پلاستیک های زیست تخریب پذیر نوری و پلاستیک های تجزیه پذیر شیمیایی تقسیم کرد. پلاستیک های زیست تخریب پذیر را می توان به پلاستیک های زیست تخریب پذیر کامل و پلاستیک های زیست تخریب پذیر ناقص تقسیم کرد.

1. پلاستیک های تجزیه پذیر

پلاستیک قابل تجزیه اشاره به مواد پلاستیکی در نور خورشید ترک خوردگی واکنش تجزیه، به طوری که مواد در نور خورشید پس از یک دوره از زمان برای از دست دادن قدرت مکانیکی، تبدیل به پودر، برخی می تواند تجزیه میکروبی بیشتر، به چرخه زیست محیطی طبیعی است. به عبارت دیگر، پس از از بین رفتن زنجیره مولکولی پلاستیک قابل تجزیه به روش فتوشیمیایی، پلاستیک استحکام و شکنندگی خود را از دست می دهد و سپس در اثر خوردگی طبیعت به پودر تبدیل می شود و وارد خاک می شود و دوباره وارد چرخه بیولوژیکی می شود. عمل میکروارگانیسم ها

2. پلاستیک های زیست تخریب پذیر

تجزیه زیستی به طور کلی به این صورت تعریف می شود: تجزیه زیستی به فرآیند تبدیل شیمیایی ترکیبات از طریق عمل آنزیم های بیولوژیکی یا تخریب شیمیایی تولید شده توسط میکروارگانیسم ها اطلاق می شود. در این فرآیند، تجزیه نوری، هیدرولیز، تخریب اکسیداتیو و سایر واکنش ها نیز ممکن است رخ دهد.

مکانیسم پلاستیک زیست تخریب پذیر عبارت است از: توسط باکتری ها یا مواد پلیمری هیدرولاز به دی اکسید کربن، متان، آب، نمک های معدنی معدنی و پلاستیک های جدید. به عبارت دیگر، پلاستیک های زیست تخریب پذیر پلاستیک هایی هستند که در اثر فعالیت میکروارگانیسم های طبیعی مانند باکتری ها، کپک ها (قارچ ها) و جلبک ها تجزیه می شوند.

پلاستیک زیست تخریب پذیر ایده آل نوعی ماده پلیمری با عملکرد عالی است که می تواند به طور کامل توسط میکروارگانیسم های محیطی تجزیه شود و در نهایت به بخشی از چرخه کربن در طبیعت تبدیل شود. یعنی تجزیه به سطح بعدی مولکول ها می تواند بیشتر توسط باکتری های طبیعی و غیره تجزیه یا جذب شود.

اصل تجزیه زیستی به دو دسته تقسیم می شود: اول، تخریب بیوفیزیکی وجود دارد، زمانی که حمله میکروبی پس از فرسایش مواد پلیمری، به دلیل رشد بیولوژیکی اجزای پلیمری نازک ساخته شده هیدرولیز، یونیزاسیون یا پروتون ها و تقسیم به قطعات الیگومر، مولکولی است. ساختار پلیمر بدون تغییر، عملکرد بیوفیزیکی پلیمر فرآیند تخریب است. نوع دوم، تجزیه بیوشیمیایی است، به دلیل اثر مستقیم میکروارگانیسم ها یا آنزیم ها، تجزیه پلیمر یا تجزیه اکسیداتیو به مولکول های کوچک، تا تجزیه نهایی دی اکسید کربن و آب، این حالت تجزیه به حالت تجزیه بیوشیمیایی تعلق دارد.

2. تخریب زیست تخریبی پلاستیک

پلاستیک‌های تخریب‌پذیر زیست‌تخریب‌پذیر که به پلاستیک‌های فروپاشی نیز معروف هستند، یک سیستم ترکیبی از پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر و پلاستیک‌های عمومی مانند نشاسته و پلی اولفین هستند که به شکل خاصی با هم ترکیب می‌شوند و در محیط طبیعی به طور کامل تجزیه نمی‌شوند و ممکن است باعث آلودگی ثانویه شوند.

3. پلاستیک های کاملاً زیست تخریب پذیر

طبق منابع آنها، سه نوع پلاستیک کاملاً زیست تخریب پذیر وجود دارد: پلیمر و مشتقات آن، پلیمر مصنوعی میکروبی و پلیمر مصنوعی شیمیایی. در حال حاضر، پلاستیک نشاسته ای پرمصرف ترین بسته بندی انعطاف پذیر ترکیبی است.

4. پلاستیک های زیست تخریب پذیر طبیعی

پلاستیک های زیست تخریب پذیر طبیعی به پلاستیک های پلیمری طبیعی گفته می شود که مواد زیست تخریب پذیری هستند که از مواد پلیمری طبیعی مانند نشاسته، سلولز، کیتین و پروتئین تهیه می شوند. این نوع مواد از منابع مختلف می آید، می تواند کاملاً زیست تخریب پذیر باشد و محصول ایمن و غیر سمی است.

بر اساس تخریب از راه های مختلف و همچنین در بخش های مختلف درخواست، در حال حاضر نیاز به هویت مشتری از مواد زیست تخریب پذیر به طور کامل تخریب، تخریب و دفن زباله یا کمپوست، نیاز به تخریب مواد پلاستیکی موجود برای موادی مانند دی اکسید کربن، آب است. و نمک های معدنی معدنی، می توانند به راحتی توسط طبیعت جذب شوند یا دوباره توسط طبیعت بازیافت شوند.